No cóż, dałem się namówić. Rozpoczynam swoją przygodę z blogowaniem. Trwało to dość długo a to z tego powodu, że jako człek z natury leniwy, zamiast ogarnąć nową dla mnie dziedzinę samodzielnie, postanowiłem wesprzeć się na moich znajomych "specjalistach" od internetu. Skończyło się to tym, że kilka moich felietonów wisi gdzieś w nierealnej przestrzeni i ani oni, ani ja nie potrafimy ich ściągnąć i umieścić w okienku bloga. Dlatego, po przeczytaniu kilkunastu poradników, wziąłem sprawy w swoje ręce. Jaki będzie efekt? Nie mogę zaręczyć, że dobry, ale przynajmniej popełnione błędy będą moimi. A znajomym "specjalistom" dedykuję poniższą bajkę.

STONOGA

Była stonoga w wielkiej potrzebie,

Miała dziurawe saboty.

A tu już chmury wielkie na niebie,                 

Nadchodzi pora słoty.

Poszła do jeża. „Jeżu mój drogi,

W kłopocie proszę o radę,

Zaraz przemokną mi wszystkie nogi,

A przecież zdrowie mam słabe”.

„To prosta sprawa.” Jeż machnął ręką,

Wyciągnął igieł naręcze,

Coś tam naprawiał, lecz wyszło prędko,

Że tylko dziur zrobił więcej.

Więc do pająka pobiegła drogą.

O pomoc prosi gorąco.

„Takie problemy, droga Stonogo,

Załatwiam na bieżąco.”

Pajęcze nitki zaczął przeplatać,

I biegać wokół stonogi,

Lecz zamiast dziury wszystkie załatać,

Poplątał jej wszystkie nogi.

Deszcz zaczął padać i biedna stonoga,

Sto nóg przemoczyła szybko.

 I siedzi w domu teraz nieboga,

I leczy katar z chrypką.

Morał z tej bajki? Wysłuchaj bacznie,

Aby ominąć kłopoty.

Najpierw się naucz, nim komuś zaczniesz,

Naprawiać choćby saboty.

 fot.Fritz Geller-Grimm - Praca własna