Niepełnosprawność intelektualna w stopniu lekkim,
średnim i ciężkim. Ta
forma deficytu intelektualnego przejawia
się niepowstrzymanym dążeniem osoby nim dotkniętej do upodobnienia się do ryby,
a konkretnie do określonego gatunku,
zwanego potocznie glonojadami. Do
niedawna uznawano, iż ta niepełnosprawność związana jest nierozerwalnie z płcią
i dotyczy wyłącznie kobiet. Obecnie dowiedziono, że w tym, i podobnych schorzeniach
psychicznych, płeć ma znaczenie drugorzędne. Rybilizm w stopniu lekkim ma
postać charakterystycznego tiku nerwowego, który zmusza, dotkniętego nim
osobnika, do układania ust w tzw. „rybi pyszczek” za każdym razem, gdy
kierowany jest na niego obiektyw aparatu fotograficznego. W 40% przypadków
przebadanych klinicznie rybilizm w
stopniu lekkim, zanika w trakcie procesu dojrzewania. W 30% przypadków przekształca się w rybilizm w stopniu średnim, gdy tik
nerwowy przemienia się w stały układ ust. W rosnącej lawinowo grupie
dotkniętych tym deficytem intelektualnym, stwierdza się rybilizm w stopniu ciężkim. Dotknięci nim, by jak najbardziej
upodobnić się do glonojadów,
wszelkimi metodami tzw. „medycyny estetycznej” powiększają sobie usta. Do
chwili obecnej nie opracowano żadnej metody leczenia rybilizmu w stopniu średnim i ciężkim.
